حضرت امیر المومنین علیه السلام در حکمت 18در نهج
البلاغه می فرمایند:مَن
جَری فِی عِنانِ اَمَلِهِ عَثَرَ بِاجَلِهِ .
هرکه به دنبال آرزوی خود بشتابد ومهارش را رها کند،مرگ اورا می لغزاند.
مقصود امام
این جمله درباره ناپسندی ونادرستی آرزوهای دراز است که مرگ راه رسیدن به آنها را قطع می کند1،اما مرحوم خویی می فرماید علی علیه السلام در این جمله ،نفسِ داشتنِ آرزو را تقبیح کرده است؛یعنی مطلقا آرزو خوب نیست ،نه آنکه آرزوی طولانی خوب نباشد، وآنچه پسندیدهاست امیدورجا است2.