امام باقر علیه السلام فرمود:
هیچ انسانی نیست مگر آن که خداوند برای او رزق حلال مقرر فرموده است1.
و فی وصیایا لقمان لابنه :
و اءلزم القناعة و الرضا بما قسم الله و ان السارق اذا سرق حبسه الله من رزقه و کان علیه اثمه و لو صبر لنال ذلک و جاءه من وجه2
در وصایای حضرت لقمان به فرزندش آمده است که :
همواره ملازم قناعت و راضی به تفسیم خداوند باش . دزد وقتی مرتکب سرقت می شود، خداوند از رزق او می کاهد و گناه دزدی به عهده اش می ماند. اگر صبر می کرد و دزدی نمی نمود، همان مقدار، از راه مشروع به وی می رسید.
علی علیه السلام در رهگذر به مسجدی رسید. از قاطر پیاده شد که به داخل مسجد برود، مردی در آن جا بود، قاطر را به او سپرد و وارد مسجد گردید. آن مرد لجام قاطر را درآورد و با خود برد.امام علیه السلام در مسجد نماز گذارد، دو درهم در دست گرفته بود تا اجرت آن مرد را بدهد. موقعی که آمد، دید که قاطر بدون نگهبان و بی لجام است . دو درهم را به یک شخصی داد که برود و یک افسار بخرد.
او در بازار آمد، لجام قاطر را در دکانی دید که مرد سارق آن را به دو درهم فروخته بود. فرستاده علی علیه السلام آن را به دو درهم خرید و نزد مولای خود برگشت و جریان را به عرض حضرت رساند3.
امام علیه السلام فرمود: آدمی با بی صبری ، خود را از رزق حلال محروم می نماید و چیزی بیشتر از آن چه مقرر است ، به وی نمی رسد.
خلاصه در اسلام رزق حلال اهمیت بسیار دارد و مسلمان موظف است این امر را درباره خود و درباره کسانی که نفقه آنها بر وی واجب است ، رعایت نماید و حداقل از غذایی استفاده کند که در پیشگاه الهی مورد مؤ اخذه قرار نگیرد.
مردی می گوید:
در محضر امام صادق علیه السلام بودیم . شخصی در حضور امام علیه السلام دعا کرد که : بار الها! به من رزق طیب روزی فرما!
حضرت فرمود: چه درخواست دور از اجابتی ! این غذای پیامبران است . از خداوند رزقی را بخواه که در قیامت تو را برای آن رزق عذاب ننماید4.
1- میزان الحکمه ، ج 4، ص 123.
2- سفینة البحار، ج 1، ص 518.
3- میزان الحکمه ، ج 4، ص 123.
4- شرح و تفسیر دعای مکارم الاخلاق ، ج 3، ص 142. سفینة البحار، ج 1، ص 518.
خیلی زیبا بود
احسنت