****************************
********************
بخشی از آموزش‌هایی که اهل‌بیت‌صلوات‌الله‌علیه‌اجمعین به مردم دادند که به اندیشیدن به آخرت متوجه شوند و دلبستگی به امور دنیا پیدا نکنند، به روش تشبیه و مَثَل بیان شده است. در قرآن از روش تشبیه بسیار استفاده شده است. در این روش برای این‌که ضررها و عیب‌های محبت دنیا برای مردم مجسم شود، آن را به امور دیگری تشبیه می‌کنند و برای آن مثال‌هایی می‌آورند. در اینجا ازتشبیه ی که برای دنیا در روایات زده شده است آورده ایم :
از امیرالمومنین‌سلام‌الله‌علیه نقل شده که فرمودند: وَإِنَّ أَهْلَ الدُّنْیَا کَرَکْبٍ بَیْنَا هُمْ حَلُّوا إِذْ صَاحَ سَائِقُهُمْ فَارْتَحِلُوا.1 کاروانی حرکت کرده و از جایی به جای دیگر می‌روند. در استراحتگاهی توقف کرده‌اند تا غذایی بخورند و استراحتی کنند، اما همین‌که بساط‌شان را پهن کردند و هنوز کارشان تمام نشده، قافله‌سالار ندا می‌دهد که حرکت می‌کنیم. دنیا این طور است. دنیا توقفگاهی بین رحم مادر و قبر است، و قبر آغاز زندگی ابدی ماست. کسی نباید به این استراحتگاه دل ببندد. قهوه‌خانه برای همین است که انسان چای و ناهاری بخورد و برود؛ برای این نیست که انسان بگردد، یا برای خودش کاخی بسازد.
حضرت در تشبیه دیگری می‌فرماید: أَهْلُ الدُّنْیَا کَرَکْبٍ یُسَارُ بِهِمْ وَ هُمْ نِیَام؛ اهل دنیا شبیه قافله‌ای هستند که این‌ها را در حالی‌که خوابند حرکت داده‌اند. ناگهان بیدار می‌شوند و می‌گویند: این جا کجاست؟ ما چه وقت آمدیم، و چه کسی ما را به اینجا آورده است؟ الناس نیام و إذا ماتوا انتبهوا؛ انسان‌ها خوابند؛ وقتی به عالم برزخ رفتند، آن‌جا اول بیداری است. وقتی بیدار شد با خودش می‌گوید: چرا فکرش را نکرده بودیم؛ چرا تهیه‌ای ندیده بودیم؟!
1.بحارالانوار، ج75، ص13.
