مُذَکّر

فذکر انما انت مذکر

فذکر انما انت مذکر

۲۵ مطلب در دی ۱۳۹۴ ثبت شده است

 

خداوند در قرآن شریف فرموده است :

و من یتوکل علی الله فهو حسبه1: کسی که به ذات اقدس الهی توکل نماید، خداوند امر او را کفایت می کند.

برای دریافت یا مشاهده روی عکس کلیک کنید.


برای دریافت یامشاهده روی عکس کلیک کنید.


قومی به امام صادق علیه السلام عرض کردند: دعا می کنیم و به استجابت نمی رسد، چرا چنین است ؟

برای دریافت یا مشاهده روی عکس کلیک کنید.



خداونددر یکی از آیات بهترین امت را معرفی میکند  ومی فرماید: کُنْتُمْ خَیْرَ أُمَّةٍ أُخْرِجَتْ لِلنَّاسِ یعنی شما (مسلمان ها )بهترین گروهی هستید که ازجانب خدابرمردم پدیدار شده اید.ویک صفتی خداوند برای ما شمرده واینکه می فرماید: تَأْمُرُونَ بِالْمَعْرُوفِ وَ تَنْهَوْنَ عَنِ الْمُنْکَرِ یعنی به کار پسندیده امر می کنید و از کار زشت باز می دارید ودر ادامه می فرماید: وَ تُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ1 یعنی وبه خدا ایمان می آورید.در این آیه خداوند امر به معروف و نهى از منکر را با ایمان مقرون ساخت،ازینجا وجه اهمیت امر معروف ونهی منکر روشن شدودر جاى دیگر گروهى را مذمت کرد و از کارهاى آنها نکوهش فرمود، و آنان را به عذاب خداوند وعده فرمود و بخاطر عدم امر به معروف و نهى از منکر مورد عتاب قرار داد و فرموده است: لُعِنَ الَّذِینَ کَفَرُوا مِنْ بَنِی إِسْرائِیلَ عَلى‏ لِسانِ داوُدَ وَ عِیسَى ابْنِ مَرْیَمَ ذلِکَ بِما عَصَوْا وَ کانُوا یَعْتَدُونَ کانُوا لا یَتَناهَوْنَ عَنْ مُنکَرٍ فَعَلُوهُ لَبِئْسَ ما کانُوا یَفْعَلُونَ‏2.سپس خداوند متعال ما را به امر به معروف و نهى از منکر امر کرد و در کتاب خود در موارد متعددى وعده پاداش داد و فرمود: هر کس این عمل را ترک کند عذاب خواهد شد. 



امام علی علیه السلام فرموده است :بر تو باد به ملازمت یقین و دوری جستن از شک ، به سبب اینکه هیچ چیزی برای نابود ساختن دین آدمی بدتر از شک و تردید نیست1.

افراد فاسد و گمراه کننده وقتی می خواهند کسی را از صراط مستقیم منحرف نمایند و او را به راه باطل سوق دهند، اول با وسوسه های خائنانه یقینش را متزلزل می کنند و گرفتار شک و تردیدش می نمایند، سپس بذر تجری را در ضمیرش می افشانند و او را به راهی که خلاف حق و مصلحت است سوق می دهند.

برای دریافت یا مشاهده روی عکس کلیک کنید


کسی که گناه را کوچک می شمرد و بی پروا آن را مرتکب می شود باید بداند با دو خطر بزرگ مواجه است . اول آن که با عمل ناروای خویش به حریم رفیع باری تعالی اسائه ادب می کند و دوم آنکه وقتی گناه را کوچک تلقی نمود، در ادامه آن بی باک می شود و به تکرار آن اصرار می ورزد.


بنده خدا

ایحسب الانسان ان یترک سدی(1)

 (آیا انسان تصور می کند که با وجود عقل و نیروی عمل ، خداوند او را مهمل و به حال خود می گذارد و به اوامر و نواهی خود مکلفش نمی سازد؟)

کسی که خود را آفریده خدا می شناسد و بقای خود را مرهون تدبیر حکیمانه او می داند، نمی تواند در مقابل اوامر پروردگار خود بی تفاوت باشد.